a| 9789035126440

a| dut

a| Eerst de waarheid, dan de schoonheid: b| beschouwingen over wetenschap en kunst

a| Amsterdam b| Bert Bakker c| 2004

a| 171 pages

a| Bijna een halve eeuw geleden plaatste Charles P. Snow de 'twee culturen', die van de wetenschappers en die van de literaire intellectuelen, lijnrecht tegenover elkaar. In het najaar van 2000 legden enkele wetenschappers en schrijvers voor het Studium Generale en de SLA in Utrecht uit hoe zij de verwantschap of de afstand ervaren tussen wetenschap en kunst. Hun aanpak en bevindingen zijn erg uiteenlopend. Verbeeldingskracht, stelt Jaap van Heerden, heb je in beide disciplines nodig. Toch zijn er belangrijke pragmatische en sociale verschillen: in de wetenschap bv. doe je een tevredenstellend bewijs niet nog eens over, in literatuur kan men de uitbeelding van een bepaalde situatie eindeloos herhalen. Ilja Leonard Pfeijffer keert terug naar de Griekse Oudheid, toen wetenschap en poëzie nog synoniem waren, en verklaart waarom dat thans niet meer kan. Hij maakt een onderscheid tussen zijn assembleerhoofd als dichter en zijn hoofd van demontage als filoloog. Herman Franke belicht in een stevig gedocumenteerde stuk de hechte relaties tussen criminologie en literatuur. Gerrit Krol beschrijft de band tussen ontdekken en uitvinden aan de hand van een 'wetenschappelijk gedicht'. Rutger Kopland vertelt in een te kort interview hoe hetzelfde uitgangspunt van wetenschapper en dichter (iets willen begrijpen) uitmondt in een ander soort activiteit. In een gedreven, enigszins polemische bijdrage houdt Menno Lievers een pleidooi voor het in ongenade gevallen realisme, dat hij nuanceert in zijn betekenis voor wetenschap en literatuur. Een indrukwekkend persoonlijk getuigenis komt van stadsonderzoeker Lodewijk Brunt, die literaire werken over de stad als een onmisbare aanvulling en correctie van academisch onderzoek ziet. Vincent Icke beschrijft fascinerend hoe bij Constantijn Huygens de prille mechanica van de sterren gepaard gaat met poëtische sciencefiction. Ronald Giphart ten slotte doet verslag van zijn omgang met evolutiepsycho- en biologische literatuur. Met Richard Dawkins meent hij dat zowel wetenschap als poëzie ingaan tegen de 'verdoving van het bekende'. De lezingen in deze bundel vormen ondanks de nu en dan oppervlakkige of springerige betoogtrant een mooie introductie tot een thema waarover nog lang niet het laatste woord is gezegd. [Erik de Smedt]

a| Philosophy 1| http://www.wikidata.org/entity/Q5891 9| 2357

a| Science 1| http://www.wikidata.org/entity/Q7991 9| 21650

a| Fine art 1| http://www.wikidata.org/entity/Q219625 9| 21579

4| edt a| Klukhuhn, André 9| 17033

4| edt a| Jaeger, Toef 9| 17034

c| BOO

a| boek

b| ORPH c| ORPH j| ORPH.PHI KLUK a

d| 15078